Κάνω μια υπόθεση εργασίας. Αν ζητούσαμε από τον Λάζλο Μπόλονι, ως προπονητή του ΠΑΟ, πριν το ντέρμπι, να διαλέξει ποιος θα ήθελε να αγωνιστεί στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού ανάμεσα στο Χασάν και τον Ελ Αραμπί, τον Βαλμπουενά και τον Βρουσάι, τον Εμβιλά και τον Τιάγκο, τον Λαλά και τον Ανδρούτσο, δεν νομίζω ότι θα υπήρχε πιθανότητα ο Ρουμάνος να έλεγε ότι προτιμά να αγωνιστούν εναντίον της ομάδας του ο Ελ Αραμπί, ο Βαλμπουένα, ο Εμβιλά και ο Λαλά, που οι παίκτες του δεν γνωρίζουν: αυτούς που διάλεξε ο Μαρτίνς θα προτιμούσε. Από αυτό το παιγνιδάκι καταλαβαίνεις πόσο λάθος ήταν για την περίσταση η αρχική ενδεκάδα του Πέρδο Μαρτίνς. Η ερώτηση είναι γιατί αυτό συνέβη.
Δεν είναι η πρώτη φορά
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Είναι η πρώτη φορά που σε ένα ντέρμπι ο Μαρτίνς αιφνιδιάζει με την σύνθεση που κατεβάζει; Όχι φυσικά. Κάτι ανάλογο είχε κάνει και στο ματς του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, όταν άφησε τότε εκτός αρχικής ενδεκάδας τον Φορτούνη και τον Καμαρά. Θυμίζω επίσης ότι τον Χασάν τον ξεκίνησε βασικό με την Ομόνοια στο Καραϊσκάκη. Είναι φανερό από αυτές τις επιλογές ότι ο κόουτς θέλει να δείχνει στους παίκτες του ότι τους εμπιστεύεται όλους. Πάνω σε αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης έχει χτίσει μια ομάδα με καλά (αν και δύσκολα) αποδυτήρια. Αλλά είναι μόνο αυτός ο λόγος που άφησε στη Λεωφόρο έξω τους παίκτες, που με την εμπειρία τους θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά όντας αναντικατάστατοι; Δεν το πιστεύω.
Απορίες που απλά μεγάλωσαν
Οσο σκέφτομαι αυτές τις πολύ συζητήσιμες επιλογές του προπονητή τόσο μεγαλώνουν οι απορίες μου. Διότι οι λογικές εξηγήσεις που μπορώ να δώσω σε αυτό δημιουργούν μόνο προβληματισμό. Οσο καλός και φορμαρισμένος να είναι ο Χασάν, σύγκριση με τον Ελ Αραμπί δεν μπορεί να γίνει. Η λογική λέει ότι ο βασικός φορ του πρωτοπόρου έπρεπε να μείνει έξω στο ματς κυπέλου με τον Αρη για να παίξει δυο ματς σε τέσσερις μέρες ξεκούραστος, να πάρει μετά πάλι αναπνοές μένοντας στον πάγκο στο ματς του πρωταθλήματος κόντρα στην ομάδα του Μάντζιου την άλλη Κυριακή, και να είναι ξανα στο γήπεδο στο ματς με την PSV στο Αϊντχόβεν. Όμως στη Λεωφόρο εμφανίστηκε ο Χασάν, τον οποίο μάλιστα φάνηκε ότι ο Μαρτίνς προετοίμαζε για το ντέρμπι όταν τον έβγαλε από το ματς με τον Αρη για να μην τον κουράσει πιο πολύ. Τα ίδια ισχύουν και για τον Βαλμπουενά. Ξεκουράστηκε με τον Αρη λογικά για να παίξει με τον ΠΑΟ, αλλά στη Λεωφόρο ήταν στον πάγκο. Ξεκίνησε ο Φορτούνης που δεν είχε ξεκινήσει ούτε με τον ΟΦΗ, ούτε με τον Αρη: λες και τα ματς εκείνα ήταν πιο δύσκολα. Και έμεινε εκτός αρχικής ενδεκάδας και ο Μασούρας κι ας είναι ο πιο ξεκούραστος όλων για να αγωνιστεί ο Βρουσάι που με τον ΟΦΗ ήταν εκτός αποστολής λόγω ενοχλήσεων! Σόρυ αλλά αυτό το rotation, δεν το καταλαβαίνω.
Η άμυνα που ξαφνικά άλλαξε
Το δεύτερο περίεργο είναι αυτό που γίνεται με την άμυνα. Ολη η υπεροχή του Ολυμπιακού φέτος βασίστηκε πάνω στην δύναμη της άμυνας του. Η τετράδα Ραφίνια, Χολέμπας, Σεμέδο, Μπα (με πρώτο αναπληρωματικό τον Σισέ) ήταν η πιο αξιόπιστη άμυνα στο πρωτάθλημα. Καταλαβαίνω ότι ο Ραφίνια θα έφευγε – ήταν υπερβολικό και το συμβόλαιο του, προσθέτω και ότι δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στο πρώτο ματς του Γιουρόπα λιγκ. Αλλά στη θέση του ήρθε ο Λαλά, με ρυθμό αγώνων από το γαλλικό πρωτάθλημα και του γίνονται γυμνάσια. Κατανοώ την ανάγκη της επιβράβευσης του Ανδρούτσου για την προσπάθεια, αλλά υπάρχει ποτέ πιθανότητα να είναι αυτός ο βασικός δεξιός μπακ του Ολυμπιακού του χρόνου; Δεν νομίζω. Και δεν καταλαβαίνω και γιατί ο Ρέαμπτσουκ από τη μέρα που ήρθε πρέπει να παίζει παντού και πάντα βασικός: καλός είναι και του εύχομαι κάποτε να γίνει Χολέμπας, αλλά μου μοιάζει δύσκολο.
Το να αλλάξεις ένα παίκτη στην άμυνα, όταν έχεις δυο μεγαλύτερους από 35 χρονών είναι κατανοητό. Το να αλλάξεις τρεις της άμυνας γιατί θες να δώσεις και χρόνο στον Παπασταθόπουλο (αφήνοντας μάλιστα το Σισέ να πάει να παίξει στη Γαλλία δανεικός), μαρτυρά όρεξη για ρίσκο. Μεγάλο. Και για μένα ακατανόητο.
Είναι όμως λογικός άνθρωπος
Ωστόσο αν κάτι μας έχει δείξει ο Μαρτίνς είναι ότι σχεδόν πάντα υπάρχει μια λογική στις επιλογές. Γιατί λοιπόν αυτές οι επιλογές; Νομίζω ελάχιστα έχουν να κάνουν με rotation και ελάχιστα έχουν να κάνουν με τα ματς με τους Ολλανδούς.
Έχω δυο άλλες υποψίες. Η πρώτη ότι ο Πορτογάλος εμπιστεύεται μετρήσεις δεδομένων. Οι μεγάλοι σε ηλικία έμειναν έξω για να γλυτώσουν θλάσεις, γιατί στο πρώτο μέρος της σεζόν ταλαιπωρήθηκαν πολύ: σίγουρα έπαιξε ρόλο στις επιλογές και ο μυϊκός τραυματισμός του Εμβιλά. Η δεύτερη ότι οι αλλαγές στην άμυνα και η επιμονή σε μικρότερους σε ηλικία παίκτες είναι γιατί ο Μαρτίνς νιώθει την ανάγκη να προετοιμάσει από τώρα τον Ολυμπιακό της νέας σεζόν. Με τον τρόπο του ο προπονητής χρησιμοποιεί το υπόλοιπο της σεζόν για να κάνει ένα είδος προετοιμασίας και αξιολόγησης μέσα στο χειμώνα: θέλει να δώσει ματς σε παίκτες που δεν έχουν παίξει πολύ όπως ο Τιάγκο, να δει τι μπορεί να κάνει στα δύσκολα ο Βρουσάι, να βοηθήσει τον Ρέαμπτσουκ να ανεβεί ψυχολογικά νιώθοντας αναντικατάστατος. Αλλά προσοχή: η σεζόν δεν τελείωσε ακόμα. Και ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να τρέχει λίγο και να παίζει με λίγη ένταση: ίσως του φτάνει ένα ημίχρονο με τον ΠΑΟΚ, είκοσι λεπτά με τον ΟΦΗ, μισή ώρα με τον Αρη στο κύπελλο. Αλλά ίσως αυτό μελλοντικά, σε ματς δυσκολότερα, δεν θα του αρκεί. Με τον ΠΑΟ π.χ το εικοσάλεπτο της πίεσης θα ήταν δύσκολο να του δώσει δυο γκολ, όσο κι αν στο γήπεδο ήταν οι έμπειροι παίκτες του, που προσπάθησαν πολύ. Παίζει κι ο αντίπαλος.
Οι δοκιμές θα στοιχίσουν
Ο Μαρτίνς νοιώθει τη σιγουριά του προπονητή που αισθάνεται πως δεν δίνει εξετάσεις. Με τους προπονητές που έχουν χρόνια σε μια ομάδα κι αισθάνονται βέβαιοι για τη συνέχεια της παρουσίας τους αυτό συμβαίνει: αν ο Μαρτίνς ήταν στην πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό τέτοιες δοκιμές σε ντέρμπι δεν θα έκανε. Αλλά η μακροημέρευση δημιουργεί αυτού του τύπου την προσέγγιση: ο Κλοπ π,χ στη Λίβερπουλ πήρε το ρίσκο να παίζει φέτος χωρίς στόπερ, γιατί αισθάνεται ότι δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα. Ετσι κι ο Μαρτίνς: πιστεύει ότι το πρωτάθλημα το πήρε κι ότι αυτό ήταν η βασική δουλειά του, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Εχει πολύ δρόμο ακόμα η σεζόν. Το επισημαίνω γιατί όπως είναι φέτος η χρονιά ο Ολυμπιακός εξαρτάται απόλυτα από τον προπονητή και τις επιλογές του: όχι μόνο τις επιλογές της ενδεκάδας, αλλά και τον τρόπο δουλειάς κυρίως. Αν αυτός χαλαρώσει κι αρχίσει τα πειράματα, θα χαλαρώσει και η ομάδα. Λάθη που οδηγούν σε χαλαρότητα βλέπω γενικότερα. Τι χρειαζόταν π,χ αυτό το μπαράζ ανακοινώσεων για τις επεκτάσεις συμβολαίων των παικτών πριν το ντέρμπι και τα ματς με την PSV; Εξω χιονίζει. Δεν είναι Μάιος να επιβραβεύονται παίκτες για όσα έκαναν. Τίποτα ακόμα δεν κέρδισαν.
Μακάρι να έχω άδικο και να γίνεται κάποιος προγραμματισμός ενόψει των ματς με την PSV, αλλά δεν διακρίνω κάτι τέτοιο: μακάρι να κάνω λάθος. Βλέπω ωστόσο ότι με την PSV ο Ολυμπιακός θα παίξει με μια πειραματική άμυνα, τον Εμβιλά και τον Μπρούμα όχι στο 100% και τον Βαλμπουενά και τον Ελ Αραμπί χωρίς ενενηντάλεπτο στα πόδια τους εδώ και εβδομάδες. Ανεξάρτητα με το ποια θα είναι η απόδοσή του, κάπως αλλιώς ομολογώ τον περίμενα…
